ทักษะการวัดมัลติมิเตอร์ (1)

มัลติมิเตอร์ทักษะการวัด (1)
1. การวัดขนาดลำโพง หูฟัง และไมโครโฟนไดนามิก: ใช้อุปกรณ์ R×1Ω เชื่อมต่อปลายด้านหนึ่งของสายวัดทดสอบ และสัมผัสปลายอีกด้านกับสายวัดทดสอบอีกข้าง ภายใต้สถานการณ์ปกติ เสียง "ดา" ที่คมชัดและดังจะเปล่งออกมา หากไม่มีเสียงคอยล์จะขาด ถ้าเสียงเล็กและคม มีปัญหาเรื่องขดขดแล้วใช้ไม่ได้
2. การวัดความจุ: ใช้เกียร์ต้านทาน เลือกช่วงที่เหมาะสมตามความจุของประจุไฟฟ้า และให้ความสนใจกับขั้วไฟฟ้าบวกของตัวเก็บประจุสำหรับสายวัดทดสอบสีดำของตัวเก็บประจุด้วยไฟฟ้าระหว่างการวัด
การประมาณความจุของตัวเก็บประจุเกรดไมโครเวฟ: สามารถตัดสินได้จากประสบการณ์หรือโดยอ้างอิงตัวเก็บประจุมาตรฐานที่มีความจุเท่ากัน ตามแอมพลิจูดสูงสุดของการแกว่งตัวชี้ ตัวเก็บประจุอ้างอิงไม่จำเป็นต้องมีค่าความต้านทานแรงดันเท่ากัน ตราบใดที่ความจุเท่ากัน ประมาณว่าตัวเก็บประจุ 100μF/250V สามารถอ้างอิงได้ด้วยตัวเก็บประจุ 100μF/25V ตราบใดที่แอมพลิจูดสูงสุดของการแกว่งตัวชี้ของพวกมันเท่ากัน ก็สรุปได้ว่าความจุเท่ากัน
â'¡ การประมาณค่าความจุของตัวเก็บประจุแบบ pico-farad: ควรใช้ R×10kΩ แต่สามารถวัดได้เฉพาะตัวเก็บประจุที่สูงกว่า 1,000pF เท่านั้น สำหรับตัวเก็บประจุขนาด 1000pF หรือใหญ่กว่าเล็กน้อย ตราบใดที่เข็มแกว่งเล็กน้อย ก็ถือว่ามีความจุเพียงพอ
â'¢ตรวจสอบว่าตัวเก็บประจุรั่วหรือไม่: สำหรับตัวเก็บประจุที่มีมากกว่า 1,000 ไมโครฟารัด คุณสามารถใช้ R×10Ω เพื่อชาร์จอย่างรวดเร็วก่อน แล้วจึงประเมินความจุของตัวเก็บประจุในขั้นต้น จากนั้นเปลี่ยนเป็น R×1kΩ และทำการวัดต่อไป สักพัก ในเวลานี้ ตัวชี้ไม่ควรเป็น Return แต่ควรหยุดที่หรือใกล้กับ ∞ มาก มิฉะนั้น จะเกิดการรั่วไหล สำหรับตัวเก็บประจุแบบจับเวลาหรือแบบสั่นบางตัวที่ต่ำกว่าสิบไมโครฟารัด ลักษณะการรั่วซึมจะสูงมาก ตราบใดที่มีรอยรั่วเล็กน้อยก็ไม่สามารถใช้งานได้ ในขณะนี้ คุณสามารถใช้เฟือง R×10kΩ เพื่อดำเนินการวัดต่อหลังจากชาร์จเฟือง R×1kΩ แล้ว , เข็มเดียวกันควรหยุดที่ ∞ และไม่ควรหวนกลับ.
3. ทดสอบคุณภาพของไดโอด ไตรโอด และหลอดซีเนอร์บนท้องถนน เนื่องจากในวงจรจริง ตัวต้านทานไบแอสของทรานซิสเตอร์หรือไดโอด และความต้านทานส่วนปลายของหลอดซีเนอร์โดยทั่วไปจะมีขนาดค่อนข้างใหญ่ ส่วนใหญ่มากกว่าหลายแสนโอห์ม ดังนั้น เราจึงสามารถใช้เฟือง R×10Ω หรือ R×1Ω ของมัลติมิเตอร์เพื่อวัดคุณภาพของทางแยก PN บนถนน เมื่อทำการวัดบนถนน ให้ใช้เฟือง R×10Ω เพื่อวัดทางแยก PN ควรมีลักษณะการเดินหน้าและถอยหลังที่ชัดเจน โดยทั่วไป เมื่อวัดความต้านทานไปข้างหน้าในเฟือง R×10Ω เข็มควรระบุประมาณ 200Ω และเมื่อวัดเฟือง R×1Ω เข็มควรอยู่ที่ประมาณ 30Ω หากค่าความต้านทานไปข้างหน้าของผลการวัดสูงเกินไปหรือค่าความต้านทานย้อนกลับน้อยเกินไป แสดงว่ามีปัญหากับจุดต่อ PN และมีปัญหากับท่อ วิธีนี้มีประสิทธิภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการซ่อมแซม โดยสามารถตรวจพบท่อที่ไม่ดีได้อย่างรวดเร็ว และสามารถตรวจจับแม้กระทั่งท่อที่ยังไม่แตกอย่างสมบูรณ์แต่มีลักษณะที่เสื่อมสภาพได้ เมื่อคุณวัดความต้านทานไปข้างหน้าของจุดต่อ PN ด้วยค่าความต้านทานเล็กน้อย หากคุณบัดกรีมันและใช้ไฟล์ R×1kΩ ที่ใช้กันทั่วไปเพื่อทดสอบอีกครั้ง อาจเป็นเรื่องปกติ อันที่จริงแล้ว ลักษณะของท่อนี้เสื่อมลงและไม่สามารถทำงานได้ปกติหรือไม่เสถียร
4. การวัดความต้านทาน: การเลือกช่วงที่ดีเป็นสิ่งสำคัญ เมื่อตัวชี้ระบุ 1/3 ถึง 2/3 ของช่วงทั้งหมด ความแม่นยำในการวัดจะสูงสุดและการอ่านจะแม่นยำที่สุด ควรสังเกตว่าเมื่อใช้เกียร์ต้านทาน R×10k เพื่อวัดค่าความต้านทานขนาดใหญ่ของระดับเมกะโอห์ม อย่าบีบนิ้วของคุณที่ปลายทั้งสองของความต้านทาน เพื่อให้ความต้านทานของร่างกายมนุษย์จะทำให้ผลการวัดมีขนาดเล็ก .